تأثیر فعالیت متناوب با شدت بالا در شرایط هایپوکسی نورموباریک و نورموکسی بر پاسخ فاکتور رشد اِندوتلیال عروقی سرم در مردان غیرفعال

Authors

  • سجاد احمدی زاده عضو هیأت علمی فیزیولوژی ورزشی، دانشکدۀ تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
  • سجاد حسنوند کارشناس‌ارشد فیزیولوژی و تغذیۀ ورزشی دانشگاه تهران، تهران، ایران
  • علی اصغر رواسی استاد دانشکدۀ تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
Abstract:

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر فعالیت متناوب با شدت بالا (HIE) در شرایط هایپوکسی و نورموکسی بر پاسخ VEGF سرم مردان غیرفعال است. به این منظور 9 مرد جوان غیرفعال (سن 5±50/24 سال، قد 6/4±22/174سانتی‌‌‌متر، وزن 5/4±75/70 کیلوگرم و حداکثر بازده کاری (Wmax) در شرایط هایپوکسی 04/29±185 و در شرایط نورموکسی 8/31±0/200) به‌عنوان آزمودنی انتخاب شدند. آزمودنی‌ها، پروتکل فعالیت متناوب با شدت بالا را در شرایط هایپوکسی نورموباریک (3/15 تا 5/15درصد اکسیژن تقریباً برابر ارتفاع 2500 متر) و همین پروتکل را در شرایط نورموکسی در دو هفتۀ مجزا اجرا کردند. نمونه‌های خونی قبل، بلافاصله و 2 ساعت پس از فعالیت گرفته شد. نتایج آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌گیری‌های مکرر نشان داد که بین شرایط محیطی مختلف (هایپوکسی و نورموکسی)، در میزان اثرگذاری بر سطوح VEGF سرمی مردان غیرفعال اختلاف معنادار وجود ندارد (452/0P=). مداخلات تمرینی و مطالعات بسیاری برای مشخص شدن مویرگ‌زایی در بدن نیاز است؛ اگرچه سطوح بالای VEGF پس از فعالیت متناوب با شدت بالا ممکن است به افزایش آنژیوژنز و مویرگ‌زایی منجر شود. به هر حال برای مشخص شدن محرک‌ها و سازوکارهایی که برای رشد عروق جدید در تمرینات با شدت بالا گزارش شده، به تحقیقات بیشتری نیاز است.      

Upgrade to premium to download articles

Sign up to access the full text

Already have an account?login

similar resources

تأثیر فعالیت استقامتی با حجم بالا در شرایط هایپوکسی نورموباریک و نورموکسی بر پاسخ مویرگ زایی در مردان غیرفعال

تمرینات ورزشی باعث تغییرات فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی گسترده ای در بدن می شوند که از جمله این تغییرات می توان به افزایش چگالی  مویرگی یا آنژیوژنز در بافت عضله اسکلتی و عضله قلبی اشاره کرد. VEGF به عنوان مهمترین فاکتور آنژیوژنیکی جهت رخداد فرایندهای آنژیوژنزی شناخته شده است، لذا هدف از انجام تحقیق حاضر بررسی تاثیر یک جلسه فعالیت استقامتی طولانی مدت در شرای...

full text

تأثیر 8 هفته تمرینات سرعتی تکراری در شرایط هایپوکسی و نورموکسی بر فاکتور رشد اندوتلیال عروقی شناگران

زمینه و هدف: هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر 8 هفته تمرینات سرعتی تکراری در شرایط هایپوکسی و نورموکسی بر میزانعامل رشد اندوتلیال عروقی (VEGF) شناگران بود. روش تحقیق: تحقیق حاضر از نوع مطالعات نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون است که در آن 30 شناگر نخبه دختر شرکت داشتند. این افراد به صورت تصادفی در سه گروه 10 نفری شامل دو گروه تجربی (گروه تمرینی در شرایط هایپوکسی، گروه تمرینی در شرایط  نورموکسی)...

full text

پاسخ سطح سرمی فاکتور رشد اندوتلیال عروق به دو نوع تمرین شنا در شرایط هایپوکسی در مردان جوان

زمینه و هدف: فعالیت ورزشی و شرایط هایپوکسی مهمترین عوامل موثر بر عامل رشد اندوتلیال عروق (VEGF) می‌باشند. هدف تحقیق حاضر، شناخت پاسخ سطح سرمی VEGF و ضربان قلب به یک وهله تمرین شنای کرال سینه با کنترل تنفس و لوله تنفسی در مردان جوان بود. روش بررسی: ده شناگر مرد، در این تحقیق شرکت نمودند. ضربان قلب آزمودنی‌ها قبل، بلافاصله پس از هر تکرار و یک دقیقه بعد از اتمام هر تمرین اندازه‌‌گیری شد. نمونه‌گ...

full text

تأثیر یک دوره تمرین شدید در شرایط هایپوکسی و نورموکسی بر سایتوکاین‌ها در پاسخ به فعالیت وامانده‌ساز

مقدمه: دستگاه ایمنی تحت تأثیر عوامل مختلفی مثل فعالیت بدنی قرار می‌گیرد. هدف تحقیق حاضر بررسی اثرات تمرین تناوبی شدید در شرایط هایپوکسی و نورموکسی بر سایتوکاین‌های پیش‌التهابی(IL-6,TNF-α,IL-1β) در پاسخ به فعالیت وامانده‌ساز بود. روش بررسی: 16مرد فعال (سن 94/2±27/23 سال) به‌طور تصادفی به دو گروه فعالیت در شرایط هایپوکسی (14%: O2) و نورموکسی (21%: O2) تقسیم شدند. بار کار بیشینه (Wmax) پیش از تمری...

full text

تأثیر فعالیت تناوبی شدید در شرایط هایپوکسی نورموباریک و نورموکسی بر مقادیر سرمی اینترلوکین-6 و ارتباط آن با گلوکز در جوانان غیر ورزشکار

هدف پژوهش حاضر تعیین تأثیر فعالیت ورزشی تناوبی شدید در شرایط‌ هایپوکسی نورموباریک و نورموکسی بر پاسخ اینترلوکین-6 (IL-6) سرم و ارتباط آن با گلوکز در مردان جوان غیر ورزشکاربود. 9 جوان غیرفعال داوطلب، با میانگین سنی 5/0±6/24 سال، وزن 9/4±9/72 کیلوگرم و قد 3/5±8/174 سانتی‌متر در این پژوهش شرکت کردند. آزمودنی‌ها برنامه فعالیت اصلی را به مدت 30 دقیقه شامل 10 تکرار 1 دقیقه­ای با بار کار 80 درصد Wmax ...

full text

اثر بربرین در تنظیم آستروسیتهای Gfap+ ناحیه هیپوکمپ موشهای صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین

Background: Diabetes mellitus increases the risk of central nervous system (CNS) disorders such as stroke, seizures, dementia, and cognitive impairment. Berberine, a natural isoquinolne alkaloid, is reported to exhibit beneficial effect in various neurodegenerative and neuropsychiatric disorders. Moreover astrocytes are proving critical for normal CNS function, and alterations in their activity...

full text

My Resources

Save resource for easier access later

Save to my library Already added to my library

{@ msg_add @}


Journal title

volume 7  issue 4

pages  519- 540

publication date 2015-12-22

By following a journal you will be notified via email when a new issue of this journal is published.

Hosted on Doprax cloud platform doprax.com

copyright © 2015-2023